Opiera się ona głównie na spożywaniu, jak sama nazwa wskazuje, jogurtów z żywymi kulturami bakterii, łącznie z owocami i pieczywem. Zaleca się spożywanie przede wszystkim dużej ilości owoców i warzyw. Nie trzeba rezygnować z mięs, ale unikać należy smażonych. Powinno odstawić się także ostre przyprawy. Zabieg chirurgiczny Tak naprawdę grzyby są świeże tylko przez jeden dzień. Wymagają przechowywania w niskiej temperaturze, dlatego najlepiej trzymać je w lodówce. Wszyscy grzybiarze wiedzą, że im większy grzyb, tym krótszy jego czas przechowywania. Najdłużej trwałość zachowują małe grzyby. Po 24 godzinach jednak wszystkie grzyby należy Suszenie grzybów ma na celu zachowanie ich aromatu - w jak największym stopniu. Jeżeli nie mamy suszarki i używamy piekarnika, to najważniejszym, pierwszym etapem jest nie domykanie piekarnika (dla lepszej wymiany powietrza oraz utrzymanie temperatury na poziomie 50 - max 70 stopni. im bardziej mokre są grzyby, tym niższa temperatura Lubisz marynowane grzybki? Ja bardzo, robię je od lat bez octu spirytusowego z użyciem jabłkowego lub winnego. Zobacz jak je przygotować :)Po więcej inspirac Gotowane grzyby można przechowywać w lodówce przez około 3 do 5 dni. Ważne jest, aby schłodzić je natychmiast po ugotowaniu, aby zachować świeżość i bezpieczeństwo. Z dala od surowego mięsa i innych potencjalnie skażonych produktów umieść ugotowane grzyby w hermetycznym pojemniku lub zamykanej torebce i trzymaj je w głównej W polskiej kuchni grzyby są wykorzystywane do przygotowania różnych dań, zarówno na codzienne posiłki, jak i na specjalne okazje. Polskie dania z grzybami obejmują przepisy na zupy, przystawki, dania główne i desery. Grzyby mogą być marynowane, smażone, gotowane, duszone oraz dodawane jako składnik do różnych potraw. Na czym polega proces trawienia? Cały proces trawienia od momentu, gdy trafi do ust, aż do momentu, gdy opuści organizm, trwa od 16 do 30 godzin. Układ trawienny potrzebuje aż doby, aby przyjąć niezbędne do funkcjonowania składniki i oddać to, co niepotrzebne. Proces trawienia rozpoczyna się już w ustach, gdzie ślina w bardzo niewielkiej części […] Dlaczego przechowywanie suszonych grzybów jest ważne? Grzyby są jednym z najbardziej popularnych składników w kuchni, a ich suszone odmiany są szczególnie cenione ze względu na swoją wyjątkową smakowitość. Przechowywanie suszonych grzybów w odpowiedni sposób jest bardzo ważne, ponieważ pozwala zachować ich jakość i smak. W tym artykule omówimy, jak długo można Suszone grzyby jednoznacznie kojarzą się z bożonarodzeniowymi potrawami. Lądują w nadzieniu do uszek i pierogów, posłużyć mogą do przygotowania aromatycznej zupy, bigosu oraz rumianego kulebiaka. Jednak wiedza na temat tego, jak długo moczyć grzyby przyda się także na co dzień. Susz je w 40 stopniach z włączonym termoobiegiem. Drzwiczki powinny być lekko uchylone, a grzyby należy co jakiś czas przekręcać na drugą stronę. Proces trwa kilka godzin, ale nie warto się spieszyć - niedosuszone grzyby później mogą spleśnieć. Po 2 godzinach temperaturę możesz stopniowo podnosić, najpierw do 50, a potem do JlKNo. Jak gotować grzyby? Grzyby można podawać w różny sposób, lecz w przypadku gotowania kluczowe znaczenie ma zachowanie aromatu. Na początku grzyby czyścimy, myjemy i osuszamy. Następnie zalewamy je w całości wodą i gotujemy pod przykryciem. Czas gotowania zależy od gatunku grzyba – w przypadku maślaków i rydzów wynosi 10-15 minut, z kolei kurki, borowiki i podgrzybki gotuje się około pół godziny. Gotujące się grzyby można doprawić pieprzem, zielem angielskim, majerankiem, liściem laurowym lub natką pietruszki. Podczas gotowania na bieżąco zdejmujemy pianę, a pod sam koniec solimy. Na koniec grzyby odcedzamy i osuszamy. Tak przygotowane świetnie nadadzą się do przyrządzenia sosu pasującego do makaronu z kurczakiem i grzybami. Jak dusić grzyby? Duszenie polega na gotowaniu grzybów na wolnym ogniu, pod przykryciem, z bardzo małą ilością wody. Wcześniej grzyby trzeba oczywiście delikatnie opłukać. Najlepiej do duszenia grzybów używać oliwy, ale równie dobrze można poprzestać na samej wodzie. Warto pomyśleć o odpowiednim doprawieniu – doskonale wkomponują się takie przyprawy, jak: tymianek, liść laurowy, pieprz ziołowy czy ziele angielskie. Duszone grzyby będą idealnym dodatkiem do ziemniaków lub kaszy. Dobrze smakują również w połączeniu z warzywami jako składnik dań jednogarnkowych – na przykład w aromatycznym leczo. Jak smażyć grzyby? Smażenie jest prawdopodobnie najszybszym ze sposobów obróbki grzybów. W zależności od jego długości i intensywności, grzyby zyskują różne walory smakowe – podsmażone krótko na większym ogniu stają się delikatne i aromatyczne, a lekko zarumienione nabierają specyficznego, orzechowego smaku. Grzyby najlepiej smaży się na patelni z głębokim dnem. Trzeba przy tym uważać na to, żeby nie puściły zbyt wiele soku – inaczej uduszą się zamiast usmażyć. Zdarza się to najczęściej, kiedy grzyby są mokre – należy wtedy odparować je, mieszając - tak, aby na patelni pozostał tylko tłuszcz. Przyrządzone w ten sposób rydze mogą być świetnym dodatkiem do pysznej zapiekanki z boczkiem. Kurki doskonale pasują do kopytek lub makaronu. Podgrzybki z kolei bardzo dobrze smakują w zestawieniu z kurczakiem i parmezanem. Jak marynować grzyby? Najlepsze do marynowania są świeżo zebrane grzyby. Na początku trzeba je oczyścić i obgotować w osolonej wodzie z dodatkiem kwasku cytrynowego – zapobiegnie to ich czernieniu. Po 25 minutach odcedzamy je, wystudzamy, przekładamy do wyparzonych słoików. Następnie zalewamy je wrzącą zalewą składającą się z wody, octu oraz różnych przypraw – gorczycy, pieprzu, liści laurowych. Dobrym dodatkiem do marynowania będzie marchew lub lekko podsmażona cebulka – nada ona grzybom wyjątkowego smaku. Po wszystkim pasteryzujemy je przez 20 minut i odstawiamy do wystudzenia. Marynowane grzyby idealnie nadają się jako przystawka lub zakąska do głównego dania. Polecamy szczególnie sałatkę z marynowanych pieczarek. Jak suszyć grzyby? Suszenie to dobry sposób na przedłużenie trwałości grzyba. Jest na to wiele sposobów, ale warto pamiętać o kilku uniwersalnych zasadach. Przede wszystkim suszyć należy tylko świeże okazy, po dokładnym wyczyszczeniu na sucho. Nie powinno się ich myć, ponieważ przedłuży to proces konserwacji – wilgotne grzyby schną znacznie dłużej. Mniejsze grzyby można suszyć w całości, większe z kolei powinno się poćwiartować lub pokroić na plastry. Niezależnie od sposobu suszenia, warto pamiętać, aby po wszystkim trzymać je w szczelnym zamknięciu, w celu zabezpieczenia ich przed pleśnią. Prawidłowo ususzone grzyby powinny być lekko elastyczne w dotyku, a przy mocniejszym nacisku pękać. Doskonale smakują w połączeniu z pachnącym schabem lub plackami po węgiersku. Bardzo oryginalną i smaczną propozycją jest również lasagne z suszonymi podgrzybkami. Jak wykorzystać świeże grzyby? Świeżo zebrane grzyby wyróżniają się wyjątkowym aromatem i smakiem. Trzeba jednak pamiętać, że nie wytrzymają w lodówce dłużej niż jeden dzień. Radzimy więc szybko zdecydować się, w jaki sposób je wykorzystać w potrawach… lub wypróbować jedną z powyższych metod i w ten sposób przedłużyć ich żywotność. Zachęcamy również do zapoznania się z naszymi przepisami, szczególnie na gulasz ziemniaczano-grzybowy i apetyczną grzybową zapiekankę oraz do dzielenia się własnymi inspiracjami. Nie bójcie się eksperymentować! Zależy od zjedzonych posiłków chyba i w zależności od aktywności fizycznej. Tu masz coś. ( Skopiowałam z neta ) OwoceSoki owocowe – od 15 do 20 melonowate – co najmniej 20 grejpfruty, winogrona – 30 gruszki, brzoskwinie, wiśnie – 40 warzywne, rosoły – od 15 do 20 minutSałatki – od 20 do 30minutSurowe warzywa – warzywa (większość) – ziemniaki, słodkie ziemniaki – 60 minutZboża i nasionaZboża: Brązowy ryż, proso, gryka, kukurydziane, owies – 90 minutRośliny strączkowe i fasola, soczewica, ciecierzyca, groch – 90 minutNasiona soi – około 2 godzinyNasiona słonecznika, dyni, sezamu – około 2 godzinyOrzechy, migdały, orzechy laskowe, orzeszki ziemne (surowe), orzechy włoskie, – od 2,5 do 3 godzinProdukty mleczneOdtłuszczone mleko, twaróg, serek wiejski, chudy serek – 1 godzinaPełnotłusty serek wiejski – 2 godzinyPełnotłusty twardy ser – 4 godzinyPokarm zwierzęcy (gotowany lub podgrzany)Źółtko jajka – 30 minutCałe jajko – 45 minutRyby – dorsz, flądra, owoce morza – 30 minutRyby – łosoś, pstrąg, śledź (bardziej tłuste ryby) – 45 minutKurczak – 1,5 godziny (bez skórki)Wołowina, cielęcina – 3 godzinyWieprzowina – 4 godzinyPodobno gdy jemy coś na surowo to, to szybciej się trawi. Jeśli chcesz się jeszcze czegoś dowiedzieć to wejdź tu : [LINK]Myślę, że pomogłam. Proces trawienny poszczególnych składników pożywienia Żywność, która ląduje na naszych talerzach, składa się pod kątem chemicznym z białek, tłuszczów i węglowodanów. Są one głównymi źródłami energii, a także materiałem budulcowym oraz zapasowym w naszym ciele. Właśnie o te składniki pożywienia opiera się w zasadzie cała współczesna wiedza na temat prawidłowego żywienia. Należy wiedzieć, jak się one dzielą, ile dostarczają energii, gdzie są przetwarzane oraz magazynowane, w jaki sposób i jak długo się trawią. Cała ta wiedza jest niezbędna, aby zrozumieć, dlaczego jedne składniki w nadmiarze nam szkodzą, a inne nie. Rzecz jasna, nie da się tu opisać absolutnie wszystkiego, co wiadomo na temat białek, tłuszczów i węglowodanów. Dlatego skupimy się w tym artykule tylko na procesie trawienia – gdzie trawią się poszczególne z tych składników, jak długo to trwa, i jakie czynniki biochemiczne są niezbędne, by dany składnik mógł zostać wykorzystany do maksimum. Zanim to jednak rozbijemy na części pierwsze, przeanalizujmy, czym właściwie jest trawienie. Trawienie Jest to złożony proces biochemiczny, w którym wielkocząsteczkowe związki chemiczne ulegają przy pomocy enzymów rozbiciu na maleńkie cząsteczki, łatwe do wchłonięcia oraz przyswojenia przez organizm. Ten proces służy temu, aby przyjmować pokarmy wygodne dla nas do konsumpcji, smakowite, o ciekawej organoleptycznie postaci i fakturze i „przetwarzać je”, wydobywając z nich to, co organizmowi potrzebne, by to wchłonąć i zaspokoić za pomocą tych drobnych cząsteczek potrzeby swoich komórek. Gdzie odbywa się trawienie? Proces trawienny odbywa się w przewodzie pokarmowym, w zasadzie na wszystkich jego odcinkach. W niemal każdym z tych odcinków umiejscowione są gruczoły trawienne produkujące odpowiednie enzymy. To od obecności tych enzymów w konkretnych odcinkach przewodu pokarmowego zależy to, które ze składników pokarmowych będą w danym odcinku trawione. Jama ustna Już w tym miejscu rozpoczyna się wstępne nadtrawianie niektórych pokarmów. Przede wszystkim, jama ustna jest wyposażona w język oraz zęby, których zadaniem jest wstępne rozdrobnienie i nawilżenie kęsów. W jamie ustnej produkowane są dwa zasadnicze enzymy: amylaza i lipaza ślinowa. Zadaniem amylazy ślinowej jest wstępne nadtrawianie łatwo strawnych cukrów, natomiast lipazy ślinowej – tłuszczów łatwych do strawienia. Zadaniem jamy ustnej jest przede wszystkim dokładne zżucie pokarmu, aby w łatwiejszy sposób mógł on się dostać przez wąski przełyk do właściwego miejsca trawienia – żołądka. Przełyk To wąska rura, której zadaniem jest jedynie transportowanie przeżutych kęsów do żołądka. Nie odbywają się tutaj procesy trawienia. Żołądek Tutaj następuje najbardziej „drastyczne” rozdrobnienie pokarmu. Odbywa się ono głównie za pomocą dużych ilości kwasu solnego wydzielanego przez komórki okładzinowe w ścianach żołądka. Kwaśny sok żołądkowy z łatwością rozprawia się tu z węglowodanami, tnąc je na mniejsze cząstki, czyli dwucukry. Pepsyna (enzym białkowy) rozkłada łańcuchy białkowe na mniejsze części, czyniąc je łatwiej strawnymi. Lżej strawne tłuszcze (np. te z jajek i mleka) są tutaj poddawane działaniu lipazy żołądkowej i rozpadają się na mniejsze łańcuchy. Żołądek robi więc bardzo dużą robotę dla trawienia. Mianowicie, przygotowuje te nadtrawione lekko w jamie ustnej, przeżute i rozdrobnione kęsy do wchłonięcia w organizmie, poprzez pocięcie ich na drodze chemicznej na drobniejsze łańcuchy. Wciąż jednak produkty trawienia powstałe w żołądku nie występują w formach przystępnych do wchłonięcia przez komórki organizmu. Wyjątkiem są sytuacje, w których składniki pokarmu, na przykład węglowodany, zostały przyjęte w organizmie już w formie monomeru – na przykład glukoza, która jest najprostszą z postaci, nie dającą się już rozbić na mniejsze części. W przypadku monomerów jednak wchłanianie również nie następuje jeszcze w żołądku. Jelito cienkie Hormony jelitowe znajdujące się w początkowym odcinku jelita cienkiego, czyli sekretyna i cholecystokinina, pobudzają wydzielanie żółci w woreczku żółciowym. Jako że dopiero na tym etapie wydzielana jest do jelita cienkiego żółć niezbędna do strawienia tłuszczów, dopiero w tym momencie zaczyna się właściwe trawienie tłuszczów. W dwunastnicy dochodzi do specyficznej reakcji zobojętnienia pH. Mianowicie, trzustka produkuje sok trzustkowy o pH zasadowym. W wyniku jego zetknięcia się z kwaśną treścią pokarmową z żołądka, dochodzi do aktywacji enzymów: amylazy trzustkowej, chymotrypsyny, trypsyny, lipazy trzustkowej oraz innych, odpowiedzialnych za właściwy proces trawienia. Jelito cienkie jest bardzo długą strukturą, do której wydzielane są enzymy trawienne, ale też wyposażoną w liczne kosmki jelitowe. Są to uwypuklenia nabłonka, które zwiększają powierzchnię chłonną jelita. Im dłużej strawiony pokarm przechodzi przez jelito, tym więcej substancji odżywczych zostaje wchłoniętych do krwi z treści pokarmowej. Pomiędzy kosmkami jelitowymi znajdują się niestrawione resztki pokarmu, którymi żywią się bakterie jelitowe, rozkładając je. Ścisła współpraca bakterii jelitowych z człowiekiem zapewniającym im pokarm zapewnia doskonałą symbiozę, gwarantującą dokładne czyszczenie jelit i maksymalne wchłanianie składników pokarmowych z pożywienia. Jelito grube To ostatni odcinek przewodu pokarmowego, którego zadaniem jest wchłanianie wody, która nie została wchłonięta w poprzednim odcinku, a także formowanie mas kałowych z niestrawionych resztek. W jelicie grubym wchłaniają się też niektóre z witamin, które nie miały szansy wchłonąć się w jelicie cienkim. Czy można trawić gdy mamy usunięty element układu pokarmowego? Funkcjonowanie przewodu pokarmowego na każdym odcinku jest bardzo istotne. Wskutek różnych wypadków czy chorób niektórym osobom usuwa się jednak niektóre jego elementy. Choć ich późniejsze życie wymaga pewnych restrykcji dietetycznych, to jednak udaje się je prowadzić niemal tak, jak dotychczas. Jak to możliwe? Resekcja żołądka Częściowa lub całkowita, jest najczęściej rezultatem przebytego raka żołądka. W przypadku całkowitego usunięcia żołądka konieczne jest zaprzestanie palenia i picia alkoholu. Ważne jest, aby dieta rekonwalescenta była lekkostrawna, z ograniczeniem tłuszczów zwierzęcych, wykluczeniem roślin strączkowych oraz kapustnych, ostrych potraw, czosnku, grzybów i serów pleśniowych. Zasadniczo da się więc żyć bez żołądka, jednak należy pamiętać o tym, że przewód pokarmowy został pozbawiony silnego chemicznego „rozdrabnicza”, więc trawienie odbywa się tylko w jelicie cienkim, do którego pokarmy muszą trafić w postaci maksymalnie dobrze rozdrobionej, czyli przeżutej, oraz nawilżonej. Usunięcie części jelita cienkiego Nie ma określonej minimalnej długości jelita cienkiego, która wystarcza do prawidłowego trawienia. Wiadomo, że są pacjenci z tzw. „zespołem krótkiego jelita”, których główną dolegliwością są powtarzające się biegunki, nudności i wymioty. U takich pacjentów następuje upośledzenie trawienia i wchłaniania, objawy te mogą się więc pojawiać pomimo stosowania właściwej diety. Dieta ta powinna być lekkostrawna, posiłki częste i niewielkie objętościowo, dobrze przeżute. Należy też unikać potraw wzdymających i podrażniających jelita. Cholecystektomia (usunięcie pęcherzyka żółciowego) Po operacyjnym usunięciu woreczka żółciowego nie ma gruczołu wytwarzającego kwasy żółciowe do emulgacji tłuszczów. W rezultacie po spożyciu tłuszczu u takiego chorego mogą wystąpić silne bóle brzucha. Osoby po cholecystektomii muszą do końca życia stosować dietę ubogą w tłuszcze. U niektórych pacjentów wskazane jest żywienie dojelitowe lub pozajelitowe. To rodzaj żywienia specjalnego przez rurkę lub przetokę, bezpośrednio do jelit lub krwioobiegu. W przypadku pacjentów z utrudnionym żuciem i przełykaniem stosuje się dietę płynną dojelitową. W przypadku trudniejszych pacjentów może być konieczne żywienie pozajelitowe, czyli za pomocą składników odżywczych w postaci kroplówki, w najbardziej bioprzyswajalnych formach, nie wymagających trawienia. Jak więc widać, istnieją sposoby na „obejście” trudności z trawieniem, jednak nie są to zabiegi najprzyjemniejsze. Stosuje się je wyłącznie na polecenie lekarza, przez wyspecjalizowany personel, i tylko przez możliwie jak najkrótszy okres, do czasu powrotu do możliwości przełykania i samodzielnego trawienia pokarmu. A jak to jest, że pokarmy zjedzone jednego dnia zostają wydalone dopiero dzień później? To kwestia czasu, jaki poszczególne rodzaje pokarmów zalegają w konkretnych odcinkach przewodu pokarmowego. W żołądku: 1,5-4 h W jelitach od 0,5 (dwunastnica) do 7 h (jelito kręte, ostatni odcinek jelita cienkiego) Odbytnica: od 1 do 60 h W rezultacie od spożycia posiłku do jego całkowitego usunięcia z organizmu powinno minąć przynajmniej 9 godzin. W przypadku wolniejszego tempa metabolizmu czas ten może wydłużyć się do kilku dób. Trawienie tłuszczów Najdłużej trwa trawienie tłuszczów. Jest to proces bardzo skomplikowany, dlatego też osoby na diecie lekkostrawnej powinny generalnie unikać dużych ilości tłuszczów w swoim pożywieniu. Od spożycia do przyswojenia przez komórki tłuszczu mija średnio około 12 godzin. Proces trawienia rozpoczyna się już w ustach – na skutek zetknięcia się tłuszczu z komórkami smakowymi języka, mózg otrzymuje sygnał do produkcji endokannabinoidów – substancji psychoaktywnych wywołujących uczucie błogości. To dlatego tłuste, sycące potrawy poprawiają humor lepiej niż sałatka ☺ W mózgu endokannabinoidy trafiają do części zwanej wyspą, i na skutek tego zetknięcia mózg zaczyna się domagać więcej tłuszczu. Takiej reakcji nie wywołują białka ani cukry. To głównie z tego powodu na dietach redukcyjnych należy ograniczać spożycie tłuszczów – ponieważ trudno się pohamować przed dodatkową porcją tłustych frytek lub schabowego. Obieg cholesterolu w organizmie Ważnym aspektem trawienia tłuszczów jest również obieg cholesterolu. Można go przedstawić za pomocą prostego schematu: W wątrobie wytwarzany jest cholesterol, który wraz z cząsteczką „złego” cholesterolu LDL jest wydzielany do krwi, na skutek spożycia pokarmu bogatego w tłuszcze. Cholesterol wraz z frakcją LDL wnika do ścian tętnic, powodując powstawanie miażdżycy Na ratunek przychodzi „dobry” cholesterol HDL, który wyciąga LDL ze ścian tętnic i transportuje go z powrotem do wątroby. W wątrobie cholesterol jest częściowo zamieniany na kwasy żółciowe. W takiej postaci jest transportowany drogami żółciowymi do dwunastnicy. Tam kwasy żółciowe łączą się z cząsteczkami tłuszczu emulgując je i czyniąc łatwiejszymi do trawienia. Niewykorzystany cholesterol wraca do krwioobiegu. Fitosterole są w stanie zapobiec wchłanianiu cholesterolu do krwi. Jak więc widać, proces trawienia i wchłaniania poszczególnych składników odżywczych jest dość skomplikowany i wymaga sprawnej współpracy wszystkich narządów przewodu pokarmowego. Dbajmy więc o niego, głównie poprzez właściwą dietę i unikanie czynników mogących doprowadzić do konieczności usunięcia części lub całości niektórych odcinków przewodu pokarmowego. Grzyby na trawniku mogą występować w różnej formie: od patogenów wywołujących groźne choroby po bardziej rozpoznawalne grzyby owocnikowe. Pojawienie się grzybów na trawniku może być związane z pogorszeniem warunków wzrostu i w rezultacie poprzedzić wystąpienie innych problemów. Co trzeba wiedzieć o grzybach na trawniku? Skąd się biorą grzyby na trawniku i czy należy sie ich pozbyć? Wszelkie prace pielęgnacyjne na trawniku mają na celu poprawienie wyglądu murawy (intensywne wybarwienie, duże zagęszczenie źdźbeł). Dlatego większość organizmów obcych (poza pożytecznymi organizmami wpływającymi na jakość gleby) jest na trawniku niemile widziana. Dotyczy to zarówno chwastów, kretów, mchu, jak i grzybów. Grzyby pojawiające się na trawniku można podzielić na dwie grupy: patogeny chorobotwórcze, grzyby owocnikowe, które choć obniżają estetykę trawnika, nie sprawiają większych problemów. O ile grzyby z pierwszej grupy wykazują niekorzystny wpływ na trawnik (jego wygląd i kondycję), o tyle tych z grupy drugiej nie trzeba się nadmiernie obawiać - można je na bieżąco usuwać, ale nie wymagają szczególnych zabiegów. Warto przede wszystkim dbać o to, aby trawa miała jak najlepsze warunki do wzrostu i rozwoju. Wiele błędów popełnia się nie tylko podczas pielęgnacji, ale już na etapie zakładania trawnika. >>Przeczytaj też: Trawnik. Pięć częstych problemów z trawnikiem w ogrodzie Grzyby na trawniku: patogeny grzybowe – przegląd, profilaktyka zapobiegawcza i zwalczanie Główne choroby grzybowe, które mogą pojawić się przy nieprawidłowej pielęgnacji trawnika czy niesprzyjającej pogodzie to pleśń śniegowa, pałecznica traw, czerwona nitkowatość traw, żółta plamistość trawników, czarcie kręgi, brunatna plamistość traw, rdza źdźbłowa traw, zgorzel siewek traw oraz mączniak prawdziwy traw. Większość z nich ma charakterystyczne objawy, po których można rozpoznać chorobę. W przypadku ich wystąpienia należy zastosować odpowiednie fungicydy. W przypadku grzybów wywołujących choroby trawnika ważniejsza jest jednak profilaktyka i zapewnienie optymalnych warunków wzrostu trawy. Samo leczenie objawów nie jest efektywne, trzeba zwalczyć źródła choroby. Dlatego tak ważne jest dopasowanie odpowiednich mieszanek traw do stanowiska i rodzaju gleby. Trawnika nie powinno się zakładać w cieniu (w takich miejscach lepiej sprawdzają się rośliny okrywowe dobrze rosnące w miejscach zacienionych). Istotne jest utrzymanie prawidłowego pH gleby (6,0-6,5). Trawa ma duże wymagania pokarmowe (zaleca się zrównoważone stosowanie nawozów – nie przesadzać z azotem) i wodne (warto zainstalować system automatycznego nawadniania). Trawy nie można kosić zbyt nisko. Zimą, gdy na trawniku zalegają grube warstwy śniegu, powinno się unikać deptania. Nadmierne udeptywanie jest częstą przyczyną wystąpienia pleśni śniegowej. Problemy na trawniku lubią się namnażać, na przykład intensywne porastanie trawnika mchem może być przyczyną innych problemów, np. występowania grzybów. Aby ograniczyć takie ryzyko, warto regularnie wykonywać aerację i wertykulację (optymalnie w okresie wiosennym). Zły stan trawnika nie musi być powiązany z chorobami. Równie dobrze przyczyną może być susza, działalność szkodników glebowych (np. pędraków) czy nawet niedobór konkretnych pierwiastków pokarmowych. Autor: Getty Images Na trawniku mogą wyrastać grzyby jadalne, np. kanie Grzyby na trawniku: grzyby owocnikowe - o czym świadczą? Zdarza się, że na trawniku wyrastają grzyby, które do tej pory spotykało się głównie w lasach. Często, ale nie zawsze, jest to oznaka złych warunków wzrostu trawy. Podłoże porośnięte jest nieprawdopodobnie gęstą siecią strzępek grzybni i czasem rezultatem jest wyrastanie grzybów owocnikowych w nietypowych miejscach, na przykład na trawniku. Takim „zakwitom” sprzyja nadmiernie wilgotne podłoże i ciepło. To warunki szkodliwe dla trawy, gdyż o ile rośliny mają wysokie wymagania względem wody, zalewanie trawnika (często świadczące o niewystarczającej przepuszczalności gleby) niesie za sobą wiele innych konsekwencji (wzmożone występowanie chorób grzybowych). Niekiedy na trawniku wyrastają nawet grzyby jadalne, takie jak kozaki czy borowiki. Z reguły jednak na trawniku pojawiają się grzyby niejadalne bądź nawet trujące. W ostatnim przypadku powinno się je na bieżąco usuwać (nie tylko psują estetykę, ale także stanowią zagrożenie dla dzieci). Można je także niszczyć za pomocą kosiarki (to oczywiście działanie krótkotrwałe). Zwalczanie chemiczne nie jest skuteczne – na rynku brakuje odpowiednich środków. Te polecane, np. Amistar, zwalczają krótkotrwale objawy (czyli widoczne grzyby), ale niekoniecznie źródło problemu (grzybnię). >>Przeczytaj też: Grzyby leśne w ogrodzie. Uprawa grzybów w ogrodzie - czy to możliwe? Piękny trawnik w ogrodzie

jak dlugo trawimy grzyby