Marcin Nowakowski. Informacje o Remedios Sopockie Centrum Leczenia Bólu i Rehabilitacji (ul. Aleja Niepodległości, 754). Sprawdź opinie pacjentów, adres, telefon, godziny otwarcia oraz zakres usług oferowanych przez placówkę. Projekt rozporządzenia określa: 1) metody oceny bólu, tj.: badanie podmiotowe i przedmiotowe, skale oceny bólu, badania pomocnicze; 2) monitorowanie skuteczności leczenia bólu, tj.: ocenę natężenia bólu, ocenę osiągnięcia ulgi w bólu w wyniku zastosowanego leczenia, ocenę stopnia stosowania się pacjenta do zaleceń 30. Sopata M, Banasiewicz T, Kucharzewski M i wsp. Nowa metoda leczenia i oczyszczania trudno gojących się ran. Leczenie Ran 2017; 14: 145-148. 31. Nowakowski J, Mańkowski B, Sikorski J i wsp. Nekrektomia enzymatyczna jako metoda alternatywna wobec tradycyjnych metod leczenia ran na oddziałach oparzeniowych. Zakażenia 2017; 17: 37-45. 32. Leczenia Bólu i Opieki Paliatywnej oraz w Zakładzie Badania i Leczenia Bólu CMUJ w Krakowie (tab. 1). W tabeli 2 przedstawiono schemat farmakoterapii, stosowanej u pacjentów w okresie przed leczeniem lub hospitalizacją w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. U wszystkich chorych wykonano testy analizy far-makologicznej, których celem było: Nowe standardy leczenia bólu przewlekłego. Rozporządzenie ministra zdrowia. 9 lutego 2023 roku Minister Zdrowia opublikował rozporządzenie w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu u pacjentów w warunkach ambulatoryjnych. - Leczenie bólu jest miarą jakości systemu opieki zdrowotnej – podkreślił rzecznik praw pacjenta W wytycznych oceny bólu przedstawionych przez World Health Organization (WHO), Agency for Health Care Policy and Research, American Pain Society i National Comprehensive Cancer Network stopień ciężkości dolegliwości bólowych jest głównym parametrem, na podstawie którego dokonuje się wyboru sposobu leczenia. 1-4 W związku z tym - Zgodnie z porozumieniem między Ministerstwem Zdrowia, NFZ i Porozumieniem Zielonogórskim z grudnia 2019 r. nie można nakładać dodatkowych obowiązków bez wskazania finansowania - zwraca uwagę Porozumienie Zielonogórskie w swojej opinii na temat projektu rozporządzenia w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych Na podstawie art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2190, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje: § 1. Rozporządzenie określa standard organizacyjny leczenia bólu przewlekłego oraz Skala oceny słownej. Skala oceny werbalnej pozwala ocenić intensywność bólu poprzez jakościową ocenę werbalną. Nasilenie bólu opisywane jest za pomocą pewnych określeń w zakresie od 0 (bez bólu) do 4 (najcięższy ból). Z proponowanych cech werbalnych pacjenci wybierają ten, który najlepiej odzwierciedla odczuwany przez nich ból. Główne zasady leczenia bólu przewlekłego, zaproponowane przez WHO, są niezmienne od wielu lat. Preferowana jest doustna droga podawania analgetyków, a uwzględniając nowoczesne technologie równorzędnie myślimy o lekach podawanych przezskórnie w postaci plastrów (system transdermalny, TTS). Stosujemy leki „według zegarka”. O7aHUy. Ministerstwo Zdrowia przygotowało projekt rozporządzenia określającego standardy organizacyjne leczenia bólu w warunkach ambulatoryjnych, opracowane wspólnie z Polskim Towarzystwem Badania Bólu. Według nowych wytycznych, placówki POZ będą miały obowiązek sporządzania karty oceny natężenia bólu. W uzasadnieniu projektu, który 17 stycznia został przekazany do konsultacji publicznych, Ministerstwo Zdrowia zwraca uwagę, że dotychczasowe regulacje prawne gwarantowały dostęp do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu wyłącznie pacjentom będącym w stanie terminalnym. Tymczasem obowiązkiem podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych jest podejmowanie działań polegających na określeniu stopnia natężenia bólu, leczeniu bólu oraz monitorowania skuteczności tego leczenia. Standardy leczenia bólu w ramach POZiStock Jak podnosi resort zdrowia, celem przepisu jest zagwarantowanie każdemu pacjentowi skutecznej realizacji prawa do leczenia bólu, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, bez względu na źródło pochodzenia tego bólu, wiek pacjenta oraz miejsce jego pobytu. Zdaniem resortu, ocena bólu w ramach podstawowej opieki zdrowotnej może zminimalizować liczbę powikłań związanych z niewłaściwym leczeniem bólu oraz związanych z nimi hospitalizacji i leczenia powikłań. Ministerstwo podkreśla również, że wystandaryzowane zasady postępowania dotyczą wszystkich przypadków udzielania świadczeń zdrowotnych leczenia bólu i nie są ograniczone do pacjentów leczonych wyłącznie przeciwbólowo. Standard dotyczy więc nie tylko podmiotów wyspecjalizowanych w leczeniu bólu, posiadających w strukturze poradnie leczenia bólu, lecz wszystkich podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą, w których w trakcie postępowania z pacjentem zgłasza on dolegliwości bólowe. Dodatkowo rozporządzenie wskazuje przypadki, w których pacjenci powinni być kierowani do poradni leczenia bólu. Jakie standardy leczenia bólu wprowadza rozporządzenie Poniżej przedstawiamy najważniejsze założenia standardów organizacyjnych leczenia bólu, zawarte w projekcie (cały projekt dostępny jest w RCL). 1. Ocena bólu ma być dokonywana na podstawie: a) badania podmiotowego, obejmującego w szczególności pozyskanie informacji o: przyczynie i jego umiejscowieniu, natężeniu bólu, charakterze i okolicznościach związanych z jego występowaniem, dotychczasowym leczeniu, wpływie bólu na jakość życia pacjenta, zdarzeniach lub okolicznościach, które mogą być związane z bólem lub innymi zgłaszanymi przez pacjenta dolegliwościami, b) badania przedmiotowego, c) badań pomocniczych obejmujących: ocenę zaburzeń czucia, badania obrazowe, badania laboratoryjne, d) numerycznej skali oceny bólu - od 0 do 10, gdzie 0 oznacza brak bólu, a 10 - najsilniejszy ból, jaki można sobie wyobrazić. W przypadku pacjentów, u których brak możliwości zastosowania skali numerycznej - stosowana ma być inna skala oceny bólu: skala obrazkowa (przedstawiająca kilka wyrazów twarzy, za pomocą których określa się stopień nasilenia bólu), skala słowna (cyfry z przypisanymi do nich określeniami: 0 - brak bólu, 1 - ból lekki, 2 - ból umiarkowany, 3 - ból silny, 4 - ból nie do zniesienia), skala wzrokowo-analogowa (w postaci linijki o dł. 10 cm, pozwalającej na ocenę w skali od 0 - zupełny brak bólu do 10 - najsilniejszy wyobrażalny ból). 2. Skuteczność leczenia bólu ma być monitorowana przez ocenę: natężenia bólu – w spoczynku i w ruchu oraz średnie w ciągu ostatniego tygodnia, osiągniętej poprawy w wyniku zastosowanego leczenia, występowania działań niepożądanych po zastosowanym leczeniu, skuteczności leczenia działań niepożądanych, stopnia stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych, stopnia satysfakcji pacjenta z zastosowanego leczenia; 3. Ocena zmiany natężenia bólu ma być prowadzona z użyciem tej samej skali oceny bólu. 4. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych zmienia się postępowanie terapeutyczne. 5. Prowadzi się edukację pacjenta w zakresie farmakoterapii i stosowanego leczenia, w szczególności informuje się o działaniach niepożądanych po zastosowanym leczeniu. Kiedy pacjent powinien trafić do poradni leczenia bólu Projekt określa również przypadki, kiedy ambulatoryjne świadczenia zdrowotne w zakresie leczenia bólu są udzielane w poradni leczenia bólu. Są to: 1. wyczerpanie możliwości diagnostycznych lub leczniczych dotyczących pacjenta z bólem lub 2. trudności w postawieniu właściwego rozpoznania zespołu bólowego lub 3. niewielka skuteczność dotychczasowego leczenia i utrzymywanie się natężenia bólu powyżej 5 w skali numerycznej lub 4. wskazania do zastosowania inwazyjnych metod leczenia lub trudności w opanowaniu działań niepożądanych po zastosowanym leczeniu. Podstawę leczenia będzie stanowić skierowanie w przypadku świadczeń udzielanych ze środków publicznych, natomiast bez skierowania w pozostałych przypadkach nie będzie ono wymagane. Karta oceny natężenia bólu Zgodnie ze standardami, placówki POZ będą mieć obowiązek sporządzenia karty oceny natężenia bólu (według wzoru załączonego do projektu), która ma być dołączana się do dokumentacji medycznej pacjenta. Karta powinna zawierać informacje dotyczące: lokalizacji, charakteru bólu i natężenia bólu; rozpoznania i zaleceń terapeutycznych, stosowanych lekach przeciwbólowych i ich skuteczności. Autorzy projektu przewidują, że zobowiązanie do dokonywania oceny bólu oraz dokumentowania tego faktu znacząco wpłynie na dostęp do terapii przeciwbólowej. Z klinicznego punktu widzenia ocena natężenia bólu i jego wpływ na jakość życia jest bowiem niezwykle ważna w terapii pacjentów. Kiedy standardy zaczną obowiązywać Podmioty lecznicze będą miały obowiązek wdrożyć standardy w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. "Z uwagi na fakt, iż projektowana regulacja ma charakter porządkujący, regulujący i formalizujący czynności już wykonywane przez większość podmiotów, termin ten jest wystarczający dla zapewnienia spełnienia przedmiotowych wymagań" - uzasadnia MZ. PRZECZYTAJ TAKŻE: Dr Michał Sobstyl: Leczenie bólu przewlekłego największym wyzwaniem dla lekarzy Szacuje się, że z powodu bólu przewlekłego cierpi 27 proc. dorosłej populacji Polski i aż 55 proc. populacji powyżej 65. roku życia. Statystycznie częściej ból przewlekły występuje u osób z chorobami układu krążenia i układu oddechowego. Polskie szpitale powinny zwrócić większą uwagę na leczenie bólu. Zaniedbywane bywa zwłaszcza leczenie bólu innego niż pooperacyjny – wynika z ustaleń rozpoznawczej kontroli NIK. Poprzedziła ona trwającą ogólnopolską kontrolę dostępności terapii przeciwbólowej. NIK już teraz zwraca uwagę, że w polskim prawie nie ma standardów postępowania wobec pacjentów cierpiących z powodu bólu, a regulacje dotyczące praw pacjenta do świadczeń łagodzących ból są śladowe. Od września NIK prowadzi planową kontrolę dostępności terapii przeciwbólowej. Jest to pierwsza kontrola tego obszaru. Już teraz NIK zwraca uwagę na skalę zaniedbań oraz społeczne znaczenie problemu. W ramach przygotowania do trwającej kontroli planowej, poznańska delegatura przeprowadziła kontrolę rozpoznawczą, w ramach której skontrolowano cztery szpitale: Pleszewskie Centrum Medyczne sp. z w Pleszewie, Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Poznaniu im. prof. Ludwika Bierkowskiego oraz Szpital Powiatowy we Wrześni sp. z Tylko w jednym ze skontrolowanych szpitali opracowano i wdrożono procedury leczenia i oceny skuteczności leczenia bólu zarówno w odniesieniu do pacjentów operowanych, jak i nieoperowanych. Pozostałe szpitale bądź nie opracowały takich procedur, bądź ograniczyły ich stosowanie jedynie do pacjentów operowanych. Kontrola wykazała też, że w szpitalach nie prowadzono powszechnie monitoringu natężenia bólu innego niż pooperacyjny. Tylko w jednym szpitalu powołano zespół do spraw leczenia bólu. Ból jest czynnikiem dodatkowo obciążającym chorych. W sytuacji gdy nie jest prawidłowo leczony, utrudnia a czasami wręcz uniemożliwia proces leczenia. Ból występujący przewlekle może być przyczyną zaburzeń nastroju, powodować lęk, napięcie, rozdrażnienie i przygnębienie. Zaburzenia te mogą osiągnąć wymiar psychopatologii i prowadzić do depresji. W Polsce jest ponad 200 poradni leczenia bólu, jednak tylko około 20 z nich to poradnie interdyscyplinarne, w których pracują specjaliści różnych dziedzin medycyny i w których stosowane są różne metody leczenia - od farmakoterapii, poprzez techniki inwazyjne, rehabilitację, do psychoterapii. Dolegliwości bólowe mogą być skutecznie leczone przez każdego lekarza. Każdy chory ma prawo domagać się od swojego lekarza prowadzącego: internisty, onkologa reumatologa, ortopedy, itd. - poza leczeniem choroby podstawowej - również leczenia bólu. Ból ostry powinien być prawidłowo oceniany i uśmierzany we wszystkich placówkach leczniczych - w podstawowej opiece zdrowotnej przez lekarza rodzinnego, w karetce pogotowia, w szpitalnych oddziałach ratunkowych, na sali operacyjnej, w oddziałach intensywnej terapii, w salach porodowych, w oddziałach pooperacyjnych i w innych oddziałach szpitalnych. Tymczasem, pomimo poznania mechanizmów i opublikowania szeregu badań oceniających skuteczność i bezpieczeństwo leków i inwazyjnych metod stosowanych w objawowym leczeniu bólu, u wielu chorych nie uzyskuje się całkowitego zniesienia bólu. Zdarza się, że zastosowane metody leczenia zmniejszają dolegliwości bólowe, ale nie przynoszą istotnej poprawy w zakresie funkcjonowania pacjentów. Skuteczność postępowania z pacjentami odczuwającymi dolegliwości bólowe ma zagwarantować stosowanie ustalonych reguł, zasad i wytycznych opartych na dowodach i badaniach klinicznych i naukowych, ujętych w procedurze leczenia i oceny skuteczności leczenia bólu. NIK zwraca uwagę, że obecnie w polskim prawie nie ma systemowych standardów postępowania medycznego względem pacjenta cierpiącego z powodu bólu, a regulacje dotyczące praw pacjenta do świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie łagodzenia bólu są śladowe. Przepisy ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta przewidują jedynie prawo do łagodzenie bólu w stanie terminalnym. Nie odnoszą się natomiast do łagodzenia bólu u pozostałych osób, bez względu na wiek pacjenta i źródło pochodzenia bólu. Dostęp do odpowiedniej opieki medycznej, w tym do terapii przeciwbólowej jest istotnym elementem realizacji zobowiązań państwa z zakresu podstawowych praw i wolności. Niezapewnienie skutecznego systemu leczenia bólu oznacza niewywiązanie się państwa z ciążącego na nim obowiązku wynikającego między innymi z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Uwagę na to, również w odniesieniu do Polski, zwróciła Organizacja Narodów Zjednoczonych. Dlatego NIK sprawdza, czy i w jakim zakresie podmioty lecznicze podejmują działania w celu zapewnienia pacjentom dostępu do skutecznego leczenia przeciwbólowego. Ogólnopolska, planowa kontrola pt. Dostępność terapii przeciwbólowej, koordynowana przez Delegaturę NIK w Poznaniu, prowadzona jest w siedmiu województwach (dolnośląskim, łódzkim, podlaskim, pomorskim, świętokrzyskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim), łącznie w 28 szpitalach. Wyniki kontroli będą znane w przyszłym roku. Pobierz pliki Przegląd Szukaj Przegląd Liczba kategorii: 18 Farmakoterapia bólu u chorych na nowotwory - zalecenia Pliki: 2 Podkategorie: 0 Zasady stosowania silnie działających opioidów u pacjentów z bólem przewlekłym pochodzenia nienowotworowego Pliki: 1 Podkategorie: 0 Stanowisko EFIC dotyczące stosowania silnych opioidów Pliki: 1 Podkategorie: 0 Stanowisko EFIC dotyczące stosowania kannabinoidów Pliki: 1 Podkategorie: 0 Rozpoznanie i leczenie bólu neuropatycznego: przegląd piśmiennictwa i zalecenia Pliki: 2 Podkategorie: 0 Postępowanie w bólu pooperacyjnym Pliki: 4 Podkategorie: 3 Klasyfikacja bólów głowy ICHD wersja 3 Pliki: 1 Podkategorie: 0 Klasyfikacja bólu przewlekłego dla potrzeb ICD-11 Pliki: 2 Podkategorie: 0 Projekt Rozporządzenia MZ z dnia 11 maja 2018 w sprawie standardu organizacyjnego leczenia bólu. Pliki: 6 Podkategorie: 0 IASP Curriculum Outline on Pain Pliki: 5 Podkategorie: 0 EFIC Pain Curricullum Pliki: 6 Podkategorie: 5 Global Year Against ... Pliki: 170 Podkategorie: 16 Druki różne Pliki: 21 Podkategorie: 5 European League Against Pain Pliki: 1 Podkategorie: 0 Stanowisko PTBB dot. skal oceny nasilenia bólu Pliki: 2 Podkategorie: 0 Categories: Strona 1 z 2 start poprz. 1 2 nast. koniec Powered by jDownloads

procedura oceny i skutecznego leczenia bólu